Bezoek aan de projecten in Kenia februari 2025  deel 2/2 (Peter Huits)

Inleiding

In de maand februari hebben wij (Mariosé, Liesbeth, Nel en ik, Peter de schrijver van dit verhaal) een bezoek gebracht aan de projecten van de stichting en – als je er dan toch bent – enkele toeristische uitstapjes gemaakt.

15 februari

Een drukke dag; Mariosé heeft vier overleggen.

’s Morgens een bijeenkomst op het terrein van de pastorie met de Single Mothers; het is mooi weer dus verzamelen de dames zich in een grote kring onder een boom. Deze alleenstaande vrouwen – voor een deel aids-weduwen – organiseerden diverse activiteiten om aan geld te komen ten behoeve van hun onderhoud en voor het schoolgeld van de kinderen. Omdat er wat dat betreft de laatste tijd weinig gebeurt, spreekt Mariosé af dat ze vaker bij elkaar komen, dat het bestuur van de groep verjongd wordt en dat er nieuwe activiteiten worden gestart.

Daarna naar Botwa, een actieve gemeenschap op zo’n 10 minuten rijden van Kaplamai. De basisschool is indertijd met behulp van de stichting gebouwd. Het is het dorp waar Fr. Victor vandaan komt en waar zijn moeder Gladys woont. Botwa bestaat uit een groot aantal (kleine) landbouwbedrijven, die voornamelijk voor eigen behoefte telen: maïs, kool, uien, wortelen, bananen, mango’s. Wat over is wordt op de lokale markt verkocht om aan geld te komen. We krijgen uitleg over het composteren van organisch afval en het zelf maken van duurzame bestrijdingsmiddelen met onder andere lokale planten.

Ook op sociaal gebied gebeurt er veel. Werken van barmhartigheid die vanuit een christelijke overtuiging worden gedaan: ondersteuning van arme (alleenstaande) ouderen, opvang van meisjes die onbedoeld zwanger raken en niet meer naar school kunnen en die binnen de gemeenschap een opleiding krijgen tot naaister en kledingontwerpster.

’s Middags naar Kitale voor een overleg met Jacintha van KAP (Kitale Community Advancement Program) die namens Mill Hill Missionaries sociaal werk begeleidt. Oorspronkelijk was KAP een organisatie voor hulp aan aids-patiënten, maar omvat nu een breed veld van sociale en medische problemen zoals alcohol- en drugsverslaving. KAP krijgt ieder jaar een donatie van de stichting om haar werk in Kaplamai te kunnen doen.

Tenslotte hebben we nog een overleg met Lucy. Zij werkt voor de allerarmsten, waarvoor ze maandelijks een donatie krijgt.

17 februari

Naar Kisumu voor overleg met Folkert Kruis. 199 km. waar je ruim 4 uur over doet. Vanwege de warmte – het is er ruim 30 graden – gaan we niet in één dag op en neer. We maken een omweg over Luanda, om het seminarie te bezoeken waar Victor zijn priesteropleiding heeft gevolgd. Daarvoor moeten we via de plaatselijke markt, alsof je op donderdag via de Gedempte Gracht in Schagen rijdt.

Vlak voor Kisumu passeren we de evenaar en krijgen we een demonstatie over links- en rechtsdraaiende afvoer ten noorden en ten zuiden van de lijn. Kisumu is een grote stad aan het Victoriameer. Het laatste stuk van de route geeft een prachtig uitzicht over het meer dat zo groot is als Nederland en België samen. We eten tilapia aan het meer, genieten van de zonsondergang, wat hier erg snel gaat, en slapen in het Mill Hill House. We ontmoeten er ook nog Fr. Gerard Kraakman uit Broek op Langedijk, die net als Folkert jarenlang in Kenia heeft gewerkt.)

18 februari

Terug naar Kaplamai. Maar eerst naar Kitale, waar we Alexander Barasa ophalen voor een bezoek en overleg bij hem thuis, een landbouwbedrijf op ongeveer 20 km van Kitale. Van platteland kun je hier niet spreken; het gebied is nogal heuvelachtig. De akkers zien er keurig verzorgd uit in afwachting van de regentijd die over ongeveer twee weken begint. We worden heel hartelijk ontvangen door moeder, broer en zussen van Alexander. De drie kleine kinderen kijken eerste de – witte – kat uit de boom. Uiteraard is er eten: heerlijke rijpe mango vooraf en dan kip, rund, kool, sukama wiki (een groente die het midden houdt tussen spinazie en andijvie), rijst, ugali en aardappel. Na het eten loop ik even naar buiten om wat foto’s te maken op het erf en van de landerijen er omheen. Bij de poort raak ik in gesprek met een vrouw en haar zoons, die nieuwsgierig zijn wat ik daar doe. Dan zie ik twee motoren aankomen hobbelen over het pad en ik stap terug in de poort om ze ruimte te geven. De eerste berijder komt langs, kijkt naar links, ziet mij staan en denkt “Hé, a mzungu.” en knijpt in zijn rem. De tweede kijkt ook naar links en denkt “Hé, a mzungu.”, maar remt niet en rijdt achter op zijn maat. Het gaat gelukkig niet hard; er zijn geen verwondingen en ook de motoren kunnen verder.

19 februari

We krijgen eerst bezoek van Carlos, zijn vrouw Lydia en de kleine Nel (vernoemd naar Nel Bleeker, die Carlos steunt). Nellie moet naar het ziekenhuis voor controle en Carlos heeft van een kennis een motor gehuurd, vrouw en kind achterop, zoals je hier veel ziet.

Tweede programmapunt is een bezoek aan St. Mary’s Secondary Scool in Kipsingori. Een meisjesschool geleid door twee kordate dames; Mary en Mary. De stichting heeft hier de bouw van een natuurkunde- en scheikundelokaal gefinancierd en ook de elektriciteits- en watervoorziening.

Dan gaan we naar Jonkok voor overleg. Hij heeft een kleine boerderij die weinig oplevert. Het idee is om legkippen te houden. De eieren kan hij verkopen op de lokale markt. Dat is een investering die al gauw geld oplevert. Natuurlijk moeten we met zijn allen op de foto, inclusief de buurkinderen.

Vervolgens naar Naomi. Een jonge vrouw met een ernstig jeugdtrauma, waardoor ze behalve lichamelijke problemen weinig zelfvertrouwen en eigenwaarde heeft. Ze woont met haar zoontje aan de rand van Kitale in wat nauwelijks een huis te noemen is. Zij krijgt ondersteuning bij het starten van een winkeltje. Inmiddels heeft ze een deel van de investering al terug verdiend.

20 februari

Bezoek aan de polytechnische school Saint Joseph in Kaplamai. De school is een initiatief van Folkert Kruis en mede gefinancierd door Gré en Piet Blankendaal. De meisjes en jongens, die hier deels intern zijn, kunnen een vakopleiding krijgen voor kleermaker, kapster en schoonheidsspecialiste, ICT-er, elektricien, automonteur, timmerman, metselaar en loodgieter. De school is nog niet zo oud, maar er is dringend geld nodig voor onderhoud. Omdat uitvoering daarvan door externe aannemers erg duur is, wordt afgesproken dat door de leerlingen zelf te laten doen onder begeleiding van hun leraren. In het kooklokaal worden we onthaald op een warme lunch.

We bezoeken ook de Saint Lwanga Secundary middelbare school in Botwa waar de stichting twee scheikundelokalen heeft gefinancierd. Het ziet er allemaal keurig uit en de jongens en meisjes lopen in nette groene schooluniformen. Victor heeft hier ook op school gezeten. De meisjes en jongens zijn erg nieuwsgierig en we kunnen even een praatje met ze maken terwijl we een rondje doen over het schoolcomplex; waar we vandaan komen en zo. Ik bekijk de fietsen die hier en daar gestald staan en het valt me op bij hoeveel daarvan de pedalen ontbreken. Alleen de kale as is nog over en dat zal niet prettig fietsen.

Daarna toespraken met de leerlingen netjes aangetreden voor, en de gasten en leraren op het bordes. En we mogen een boom planten; Victor een palm en wij een mango.

 21 februari

Na alle vergaderingen en bezoeken tijd voor een toeristisch uitje. Met Mariosé, Nel, James en Victor naar Mount Elgon; een uitgebreid wildpark op de grens met Oeganda. Op de weg er naar toe valt me op hoe veel kinderen, keurig in uniform, onderweg naar school zijn.

We krijgen bij de ingang van het park een gids mee. Eén van de attracties is een grot waar olifanten komen om het zout van de wanden te likken. De dieren steken via de grot de grens over. Hoe ze dat doen in het donker en over grote rotsblokken is me een raadsel. Ik ben blij dat ik een schijnwerper bij me heb. De olifanten zien we niet, wel de “droppings” en de krassen die hun slagtanden maken op de wanden. Het is vulkanisch gesteente en in de scheuren van plafond en wanden zijn duizenden kristallen te zien. Ook zijn er honderden vleermuizen, die wakker geschrokken rond onze hoofden fladderen. De uitdaging van de dag is de beklimming van de tafelberg. Een smal pad en klauteren over rotsblokken met een prachtig uitzicht als beloning. Op de weg terug naar de uitgang worden we uitgeleide gedaan door apen, antilopen en ander wild. Eerst nog even een bezoek aan de waterval – ondanks dat het al enkele maanden praktisch droog is, stroomt hier nog heel wat water – en dan weer 12 km hobbelige weg voordat we de grote weg naar Kitale bereiken. Thuis is een groot glas koud bier onze beloning.

22 februari

We zijn uitgenodigd voor een priesterwijding in Kitale. 6 wijdelingen, 2 bisschoppen, zo’n 100 priesters en 3000 á 4000 genodigden. De hele ceremonie met veel zang en dans duurt een uur of vier. Victor leidt de nieuwe priesters dansend over het feestterrein. Daarna is er nog uitgebreid eten in grote tenten.

23 februari

Na de mis, het is zondag, heeft James eerst wat bezoekers en dan gaan we zelf op bezoek bij Gladys, de moeder van Victor, in Botwa. Ze heeft een woning met een flinke tuin, waar groenten, bananen en mango’s geteeld worden.

Bij de buren worden bakstenen gemaakt als bijverdienste. Men graaft een flinke kuil en mengt de vrijkomende rode klei met wat water, zodat je die in een houten mal de juiste vorm kunt geven en legt stenen vervolgens in de zon te drogen. Daarna worden ze op het erf in een kleioven gebakken.

24 februari

Op audiëntie bij de bisschop in Kitale. We krijgen een half uur en Mariosé houdt een goed verhaal over wat de stichting wil en kan en doet. Ik uit mijn zorgen over met name het technisch onderwijs, waar de leerlingen het veelal moeten doen met afdankertjes. Zo loop je de technologische achterstand nooit in. Kenia heeft veel jeugd, maar die heeft alleen een toekomst als ze de gelegenheid krijgt zich te ontwikkelen tot vakmensen die een bijdrage kunnen leveren aan de vooruitgang van het land.

25 februari

Onze laatste dag hier; koffers pakken en afscheid nemen. Victor en James brengen ons naar het vliegveld van Eldoret voor een binnenlandse vlucht naar Nairobi, vanwaar we om middernacht terug vliegen naar Nederland. Hoewel ik blij ben weer naar huis te gaan, heb ik een gevoel van omgekeerde heimwee naar een prachtig land en meer nog de vriendelijke en gastvrije mensen die we er hebben ontmoet.

Lees hier deel 1 van dit uitgebreide verslag,

Een overzicht van onze projecten vindt u op de website en we zijn te volgen via Facebook en Instagram. Via de website kunt u uw eventuele bijdrage ook gemakkelijk overmaken.