15 jaar!

Het zal u de afgelopen weken niet ontgaan zijn dat wij als Stichting Vrienden van Joseph, in november officieel 15 jaar bestaan. Als stichting zijn we bij notaris Eyckelhof geweest om dit notarieel te laten beschrijven. Dit was wat later, maar o.l.v. pastoor Timmer zijn we 1997 begonnen met onze projecten. Je hoort weleens: “Wat stelt het voor! Een druppel op een gloeiende plaat”.

Dit is misschien ook als je met Nederlandse begrippen er naar kijkt, maar als ik zie wat er vanuit Tuitjenhorn allemaal al verwezenlijkt is, dan is dat een grote pluim op de hoed van zoveel  Tuitjenhorners en zelfs van mensen buiten ons dorp. Geweldig dat u ons al deze tijd gesteund hebt.

Maandag 22 oktober ben ik weer vertrokken naar Kenia. Ik bezoek al onze projecten en kijk of alles naar wens verloopt. Vraagt wat er eventueel nodig is en hoe wij samen, de mensen in Kenia en wij in Tuitjenhorn iets op kunnen bouwen.

Ik bezoek de scholen waar de jongens en meisjes die gesponsord worden door Tuitjenhornse families les krijgen en vraagt of alles goed met hun gaat. Ik bekijk de rapporten en begroet deze kinderen. Er is altijd nog wel een balpen waar de kids dan heel blij mee zijn.

U hebt al veel gehoord over de projecten die goed lopen en die we in de loop van de jaren al gerealiseerd hebben, er blijft echter altijd vraag om hulp. Het mooiste is als we het samen kunnen doen, wij vanuit Tuitjenhorn en de mensen daar, die van het weinige wat zij bezitten nog iets over hebben voor een van hun projecten, via een gift of Harambee.

Dit laatste is een soort veiling, waarop allerlei voorwerpen – mais –een kip of soms een geit geveild worden. Ook dansen de dansgroepen en zingen de koren, waarna ze met de collectebak rondgaan om geld bijeen te garen voor hun project. Denk nu niet dat het kapitalen oplevert, als je dan € 1000,00 bij elkaar hebt op zo ’n hele zondag en van de hele parochie Kaplamai, dus 15 staties, dan is dat heel veel. Toch komen de mensen en geven het.

Ik hoop dat ik ook weer een mooie tijd daar kan beleven, al is father Folkert Kruis daar niet meer en moet ik het doen met allemaal Afrikaanse mensen om me heen, het zal zeker lukken. De mensen zijn daar zo gastvrij. Over een maand hoop ik weer in mijn geliefd Tuitjenhorn terug te komen.

Mijn belevenissen leest u weer in de volgende “ Sint Jacobsschelp”.

Stg. Vrienden van Joseph, oktober 2012