De laatste keer dat ik in Kaplama was

De laatste keer dat ik in Kaplamai was kwam de Bisschop Vormen. Dat gaat wel even anders als hier.

De week ervoor was het al een drukte van belang. De danseresjes kwamen oefenen voor de grote dag, het zangkoor dat gevormd werd uit alle staties in de parochie was dagelijks aan het oefenen en ook de kerk moest versierd worden, echter er waren geen bloemen. Ik heb nog geprobeerd via Dokter Bea Anderson rozen te bemachtigen, maar ze was in Holland, dus pech. Toen maar van servetten papieren rozen gemaakt. De mensen waren zeer verheugd, want op een afstand leek het net echt, nou ja! Met Rosalyne samen eerst wat groen in de bakken gezet en daar de roosjes aan vast gebonden, stond niet eens echt slecht.

Eindelijk was het zondag, de dienst zou om 10 uur beginnen, maar geen Bisschop. Al vanaf 9 uur waren de parochianen er in een overvolle kerk. De Kenianen kunnen wachten wat hebben ze een geduld, ze waren aan het zingen dat het een lieve lust was. Half 11 arriveerde de Bisschop tussen dansende en zingende dames.

Eerst een kopje koffie en dan richting kerk. De mensen wachten wel.

Aan het begin van de viering memoreerde de bisschop nog dat Father Kruis deze kerk zo prachtig had laten bouwen en dat de mensen er goed voor moesten zorgen, ook was hij blij dat de St. Vrienden van Joseph ondanks het vertrek van father Kruis actief bleef in Kaplamai en omgeving.

Eindelijk begon de dienst. Het Vormen ging rustig, een voor een kwamen ze naar de bisschop vergezeld van mensen. Er waren in totaal 260 Vormelingen kinderen jongeren en volwassenen

Tijdens de viering kwam minister Wekesa naast me zitten, ik had het niet zo door totdat hij op het eind van de viering een denderende toespraak hield dat we zeker in maart op hem moesten stemmen. Er waren nog enkele mensen van de regering die ook een toespraak hielden, want als er veel mensen bijeen zijn nemen ze deze gelegenheden aan om de menigte toe te spreken en om kwart over 2 konden we richting huis. De bisschop – het parochiebestuur – en enkele voorname mensen gingen mee. Eerst voor een cola en daarna begon het diner. Een lopend buffet met kip voor de bisschop. Oegali en Schoemawiekie, wat gekookte aardappelen en doperwtjes, het leek wel snert. Ik had nog wat worteltjes gekookt, die gretig werden verorberd. Iedereen blijft dan ook eten. Een drukte van geweld.

Met een lekkere fruitsalade die ik geleerd had aan de kok werd het feestmaal afgesloten en ging iedereen weer huiswaarts.

Dit is een van mijn belevenissen uit Kaplamai.

Wij wensen u allen fijne kerstdagen en voor 2013 veel gezondheid en geluk.

Stg. Vrienden van Joseph, december 2012