Als u dit leest, is het al weer enige weken geleden dat mijn moeder Liesbeth Blommaart, mijn zus Mariosé en ik. Pietjan, in Kenia op werkbezoek waren. Werkbezoek denkt u nu misschien? Ja, werkbezoek. Want zoals velen van u weten, gaat mijn moeder als vertegenwoordiger van de Stichting Vrienden van Joseph al bijna 20 jaar naar Kenia. Dat doet zij om na te gaan of het geld dat in Tuitjenhorn en omgeving wordt opgehaald door de Vrienden van Joseph op de afgesproken manier besteed wordt in Kenia. Uit eigen ervaring weet ik ondertussen dat het zeker het geval is!
Boom voor Liesbeth!
Vijf jaar geleden ben ik voor de eerste keer met mijn moeder meegegaan naar Kenia. Zij was toen 75 jaar geworden en ofschoon ik niet een echte klik met Kenia had, was ik heel nieuwsgierig naar wat mijn moeder daar deed. Mijn nieuwsgierigheid was al jaren gevoed door de vele mooie verhalen waarmee mijn moeder iedere keer weer thuis kwam. De eerste reis was overweldigend. Je zou kunnen zeggen: “Een cultuurshock.” Het was een prachtige ervaring en tegelijkertijd was er veel langs mij heengegaan. Mede daarom en ter ere van mijn moeders 80ste verjaardag besloot ik, samen met mijn zus, nogmaals de reis met mijn moeder naar Kenia te maken.
Deze keer wist ik beter wat mij te wachten stond. Geen safariparken, geen luxe resorts, maar een werkbezoek. Gedurende twee weken hebben we projecten bezocht die gesponsord worden door de stichting Vrienden van Joseph. Omdat ik werkzaam ben als docent scheikunde op de CSG Jan Arentsz in Alkmaar heb ik de mogelijkheid aangegrepen om ook in Kenia enkele scheikunde lessen te geven.
Demonstratie van de techniek
Hoe is het ons vergaan die twee weken? Nadat wij vrijdagmorgen vroeg op Nairobi Airport waren geland, zijn we direct doorgegaan naar een soort heropvoedingsscholen voor kansarme jeugdige jongens en meisjes. Dit hoort bij de gevangenis Kamiti maar is nu gelukkig meer gericht op heropvoeding. Bij de jongens is met geld van de Stichting een start gemaakt met een technische opleiding tot automonteur. Goed om te zien is dat ook de lokale bevolking de opleiding sponsorde met gereedschap en een heuse automotor. Bij de meisjes zijn er pc’s gesponsord door de Stichting zodat zij een cursus computervaardigheden kunnen volgen. Tevens is er een waterput geslagen waar van uit een groente akker wordt voorzien van water. De opbrengst van die akker is voor eigen gebruik en een deel kan worden verkocht. Met het geld dat op die manier verdiend wordt, krijgen de meisjes reis geld zodat zij op verlof naar huis kunnen gaan.
Dankzij de sponsor (Bejo zaden) veel groenten!
De volgende dag was er een vergadering gepland met de Keniaanse leden van de Stichting Vrienden van Joseph. Belangrijk is dat dit jaar de Stichting officieel in Kenia erkend is door de regering, zodat het bijvoorbeeld mogelijk is daar een bankrekening te openen. Maar behalve dat zijn er nu ook mensen ter plaatse die de projecten in de gaten kunnen houden en indien nodig kunnen bijsturen.mogelijkheid om zondags de viering in de gevangenis mee te maken. De manier waarop daar het geloof wordt gevierd, heeft indruk om mij gemaakt.
Vervolgens zijn we naar Kitale afgereisd. Onderweg hebben we een rolstoel gebracht bij een oud parochiaan van Joseph. De vierentachtig jaar oude vrouw had haar heup gebroken en dat was niet goed hersteld. Met de rolstoel konden haar huisgenoten haar weer makkelijker verplaatsen.
Heeft u nog vragen neem dan contact met de stichting op.
Pietjan Blommaart
Leave a Reply
Want to join the discussion?Feel free to contribute!