De eerste school die we bezochten was St. Mary’s Kipsingori girls high school. Deze school had ik vijf jaar geleden ook bezocht. De school heeft een prachtige ontwikkeling doorgemaakt, mede door de door de Stichting gesponsorde scheikundelokalen en slaapzaal. Terwijl mijn moeder en Mariosé overleg hadden met de directrice, gaf ik een les scheikunde aan 46 leerlingen. Voor hen en voor mij een bijzondere ervaring.
Vanuit St. Mary’s meisjesschool naar de school in Botwa. Ook deze school had in mijn eerste reis bezocht en ook hier zag je de vooruitgang. Nadat wij enkele studenten gesproken hadden die door mensen uit Tuitjenhorn gesponsord worden (wilt u ook een student sponsoren, neem dan contact op), zijn we doorgereden naar een jongensschool in Sinoko. Op deze school heeft de Stichting samen met lokale politieke bestuurders een waterput gesponsord. In Sinoko heb ik weer een lesgegeven. Heel leuk was de discussie met de studenten na afloop van mijn les over het verschil in mijn aanpak en de aanpak die ze gewend zijn.
Schoon water is belangrijk!
In discussie met de studenten
Na een goed nachtrust hebben we de volgende morgen een bezoek gebracht aan het lokale ziekenhuis in Kitale. Op de kraamafdeling staan twee couveuses die gesponsord zijn door de Stichting. Deze keer hebben we vooral goederen gebracht, zoals kleding en knuffels voor de kleintjes en pleisters, pijnstillers en verband voor de moeders. Het is bijzonder om te zien met hoeveel overgave het verplegend personeel samen met de artsen de patiënten helpen, ondanks de beperkte middelen.
Blij met het speelgoed!
Kijk, zo moet het!
Kleding van de sponsor
Vanuit het ziekenhuis zijn we op weg gegaan naar de school in Mwitha, een dorpje in de Cherangani Hills op zo’n 2000 meter hoogte. Hier worden met geld van de Stichting de komende jaren twee klaslokalen gebouwd. De reis werd een avontuur! De auto, een vierwieldrive, kwam vast te zitten. Meer dan een uur hebben we geprobeerd om lost te komen, maar dat lukt niet.
De lokale weg….
Uiteindelijk zijn we de laatste paar kilometers naar het dorp gaan lopen. Al daar werden we zeer hartelijk ontvangen en mocht ik, in het bijzijn van de directeur van de school, de voorzitter van het schoolbestuur, een aantal docenten en natuurlijk de studenten een scheikunde les geven. Ik moet voor hen een vreemde verschijning zijn geweest. Behalve dat ik blank ben, zat ik voor een groot deel onder de modder. Tijdens onze pogingen om de auto los te krijgen, kreeg ik namelijk de volle laag modder van een spinnende achterband. Desalniettemin was ook deze les voor de studenten en mijzelf een mooie ervaring.
Gelukkig waren we tijdens onze wandeling een tractor tegen gekomen. De chauffeur was zo vriendelijke om naar de auto te rijden en deze uit de modder te trekken, zodat we onze weg konden vervolgen naar de meisjesschool in Saboti. Hier is met geld van de Stichting, wederom in samenwerking met de lokale politieke bestuurders, een waterput geboord. De blijdschap en dankbaarheid die ons daar ten deel viel kan ik niet beschrijven. Die moet je ervaren hebben. Want niet alleen was er water voor de meisjesschool, ook werd er een waterleiding aangelegd naar de plaatselijke jongensschool en de parochie. Als je je dan realiseert dat ze tot dan het water vijf kilometer bergafwaarts moesten halen, begrijp je wellicht hun blijdschap.
Echt een grootse ontvangst!
Heeft u nog vragen neem dan contact met de stichting op.
Pietjan Blommaart
Leave a Reply
Want to join the discussion?Feel free to contribute!