Bijeenkomst Vastenactie.

Begin september ben ik met Theo naar een bijeenkomst geweest van Vastenactie. De vasten is nog ver weg, maar de voorbereidingen beginnen nu al. Eerst met het kiezen van een actie, die tijdens de Vastenactie als eigen doel gebruikt kan worden, dan een verplichte workshop, het schrijven van de aanvraag, het wachten op de goedkeuring en tenslotte de acties zelf tijdens de vasten.

De opbrengst uit onze acties tijdens de vasten zijn maar beperkt. Zeker nu steeds minder mensen hun zakje vullen. Maar alle kleine beetjes helpen, nietwaar?

De actie komend jaar zullen we houden voor een klaslokaal in Kaplamai. Ons startkapitaal wordt gevormd door het geld dat we hebben ontvangen bij het overlijden van onze Gré. Dit willen we dan aanvullen met alle andere acties volgend jaar en de aanvragen die we doen bij foundations.

Dit kan omdat het gemeenschapshuis is Kiriita voor ons is afgerond. Deze maand gaat het laatste bedrag naar Kenia. Door de slechte economische situatie in Kenia kost het ons minder. We krijgen namelijk meer Keniaanse Shillingen voor minder euro’s. Dat lijkt heel gunstig, maar eigenlijk betekent het dat de mensen in Kenia steeds armer worden. En dat zal het aantal aanvragen verhogen.

Omdat we nog maar een kleine stichting zijn en de inkomsten afnemen, kunnen we niet meer zoveel doen als vroeger. Toch gaan we dapper door, met projecten die weliswaar niet heel groot zijn, maar wel een grotere impact hebben. Een klaslokaal betekent meer dan het vervangen van hutjes waar de kinderen nu opgevangen worden. Het betekent ook dat er minder mensen nodig zijn voor een groep kinderen en dat er dus weer andere dingen kunnen worden opgepakt. Maar ook dat de kwaliteit van het onderwijs beter wordt, want een hutje geeft minder mogelijkheden dan een lokaal.

De impact van een project vormt één van de manieren om te kijken wat een project “oplevert”, maar ook de duurzaamheid van een project. Hoe gaat het verhaal verder als het project is afgerond? Wat wordt er gedaan met een gebouw dat is neergezet? In Kiriita is het niet slechts een gemeenschapshuis, maar ook de plek waar de vrouwen de leiding krijgen en dat betekent iets voor hun positie in de gemeenschap. En reken maar dat er dus goed voor het gebouw gezorgd gaat worden!

Onze eigen acties zijn dit jaar weer begonnen met de pompoenfair bij de Marlequi en we denken na over een actie met statiegeld. Dat mag niet meer in de supermarkt, maar we hebben al een idee hoe het ook zou kunnen.

En soms wordt je zomaar verrast door iets waarop je zeker niet gerekend had. Zo mocht ik het verhaal van de stichting vertellen bij de fam. Groot in Heerhugowaard. Zij geven elkaar geen verjaarscadeautjes meer, maar bestemmen het geld aan een goed doel. Na mijn verhaal besloten ze ons een mooi bedrag te geven. Zo is ons startkapitaaltje voor Kaplamai al weer aardig gegroeid. En dat is fijn, want we hebben toch zo’n €10.000 nodig. Hier kun je niet zo veel met dat bedrag, maar in Kenia zetten ze er een klaslokaal voor neer.

Ondertussen is Father Joseph aan het herstellen van de operatie aan zijn hoofd. Het ongeluk van enkele maanden geleden heeft toch gevolgen gehad. Nadat hij twee keer was gevallen, bleek er een bloeding in zijn hoofd te zitten. Hij is nu aan het leren opnieuw zijn evenwicht terug te vinden en hij is nu al in staat om 1000 stappen te zetten. Vlak na de operatie kon hij niet eens staan, dus dat is een enorme sprong. Waarschijnlijk hebben zijn vertrouwen in God en de vele gebeden die er door én voor hem naar boven zijn gestuurd hem goed geholpen.

Hoewel wij nu goede mensen in Kenia hebben zitten die ons helpen met het vinden en begeleiden van projecten, willen we en kunnen we nog niet zonder de hulp van Joseph. Dus zo af en toe steek ik dan maar weer een kaarsje op voor zijn gezondheid. Ik heb van Guurtje Blankendaal en pastoor Timmer geleerd dat het zeker geen kwaad kan.

Begin september ben ik met Theo naar een bijeenkomst geweest van Vastenactie. De vasten is nog ver weg, maar de voorbereidingen beginnen nu al. Eerst met het kiezen van een actie, die tijdens de Vastenactie als eigen doel gebruikt kan worden, dan een verplichte workshop, het schrijven van de aanvraag, het wachten op de goedkeuring en tenslotte de acties zelf tijdens de vasten.

De opbrengst uit onze acties tijdens de vasten zijn maar beperkt. Zeker nu steeds minder mensen hun zakje vullen. Maar alle kleine beetjes helpen, nietwaar?

De actie komend jaar zullen we houden voor een klaslokaal in Kaplamai. Ons startkapitaal wordt gevormd door het geld dat we hebben ontvangen bij het overlijden van onze Gré. Dit willen we dan aanvullen met alle andere acties volgend jaar en de aanvragen die we doen bij foundations.

Dit kan omdat het gemeenschapshuis is Kiriita voor ons is afgerond. Deze maand gaat het laatste bedrag naar Kenia. Door de slechte economische situatie in Kenia kost het ons minder. We krijgen namelijk meer Keniaanse Shillingen voor minder euro’s. Dat lijkt heel gunstig, maar eigenlijk betekent het dat de mensen in Kenia steeds armer worden. En dat zal het aantal aanvragen verhogen.

Omdat we nog maar een kleine stichting zijn en de inkomsten afnemen, kunnen we niet meer zoveel doen als vroeger. Toch gaan we dapper door, met projecten die weliswaar niet heel groot zijn, maar wel een grotere impact hebben. Een klaslokaal betekent meer dan het vervangen van hutjes waar de kinderen nu opgevangen worden. Het betekent ook dat er minder mensen nodig zijn voor een groep kinderen en dat er dus weer andere dingen kunnen worden opgepakt. Maar ook dat de kwaliteit van het onderwijs beter wordt, want een hutje geeft minder mogelijkheden dan een lokaal.

De impact van een project vormt één van de manieren om te kijken wat een project “oplevert”, maar ook de duurzaamheid van een project. Hoe gaat het verhaal verder als het project is afgerond? Wat wordt er gedaan met een gebouw dat is neergezet? In Kiriita is het niet slechts een gemeenschapshuis, maar ook de plek waar de vrouwen de leiding krijgen en dat betekent iets voor hun positie in de gemeenschap. En reken maar dat er dus goed voor het gebouw gezorgd gaat worden!

Onze eigen acties zijn dit jaar weer begonnen met de pompoenfair bij de Marlequi en we denken na over een actie met statiegeld. Dat mag niet meer in de supermarkt, maar we hebben al een idee hoe het ook zou kunnen.

En soms wordt je zomaar verrast door iets waarop je zeker niet gerekend had. Zo mocht ik het verhaal van de stichting vertellen bij de fam. Groot in Heerhugowaard. Zij geven elkaar geen verjaarscadeautjes meer, maar bestemmen het geld aan een goed doel. Na mijn verhaal besloten ze ons een mooi bedrag te geven. Zo is ons startkapitaaltje voor Kaplamai al weer aardig gegroeid. En dat is fijn, want we hebben toch zo’n €10.000 nodig. Hier kun je niet zo veel met dat bedrag, maar in Kenia zetten ze er een klaslokaal voor neer.

Ondertussen is Father Joseph aan het herstellen van de operatie aan zijn hoofd. Het ongeluk van enkele maanden geleden heeft toch gevolgen gehad. Nadat hij twee keer was gevallen, bleek er een bloeding in zijn hoofd te zitten. Hij is nu aan het leren opnieuw zijn evenwicht terug te vinden en hij is nu al in staat om 1000 stappen te zetten. Vlak na de operatie kon hij niet eens staan, dus dat is een enorme sprong. Waarschijnlijk hebben zijn vertrouwen in God en de vele gebeden die er door én voor hem naar boven zijn gestuurd hem goed geholpen.

Hoewel wij nu goede mensen in Kenia hebben zitten die ons helpen met het vinden en begeleiden van projecten, willen we en kunnen we nog niet zonder de hulp van Joseph. Dus zo af en toe steek ik dan maar weer een kaarsje op voor zijn gezondheid. Ik heb van Guurtje Blankendaal en pastoor Timmer geleerd dat het zeker geen kwaad kan.

Een overzicht van onze projecten vindt u op de website en we zijn te volgen via Facebook en Instagram. Via de website kunt u uw eventuele bijdrage ook gemakkelijk overmaken.